Sakin bir karanlık
Ay penceremde gülüyor
Yüreğim;
Yavrusunu dallara emanet etmiş serçe
Gözlerim;
Darda kalınca ellerimi açtığım yerde
Benliğim;
Bir dize olmuş, her hangi bir şiirde
Sakin bir karanlık
Ay hala penceremde gülüyor
Ben;
Dilekçe yazıyorum biten zamana
Başım, annemin dizlerine hasret diye
Biliyorum
Herkesin gecesi kendine yeter
Evet, sakin bir karanlık
Ay yine gülüyor
Kimselere belli etmeden
Ve ben bir çiçeğim şimdi
Kokusuyla baş başa kalan.